Την Τρίτη 23-1-2018 πήγαμε μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Εντομολογικό Μουσείο του Βόλου. Παρά το τσουχτερό κρύο, η διαδρομή μας για το μουσείο ήταν πολύ ευχάριστη, καθώς ξέραμε ότι θα ακούσουμε πληροφορίες οι οποίες θα μας φαίνονταν απίθανες ή και αξιοπερίεργες.
Όταν φτάσαμε, είδαμε ένα ισόγειο κτίριο με μια όμορφη και μεγάλη αυλή, η οποία είχε καταπράσινα φυτά. Τότε, ο ξεναγός μας υποδέχθηκε και μας συστήθηκε με ευγένεια. Ιδρυτής του μουσείου, το 1987, ήταν ο πατέρας του, Αθανάσιος Κουτρούμπας, ο οποίος είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα εκθέματα σε διάστημα δεκαετιών.
Μπαίνοντας στο μουσείο, αντικρίσαμε μια μεγάλη αίθουσα με τόσα πολλά χρώματα, που θύμιζε έκθεση ζωγραφικής! Όλοι οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με γυάλινες κορνίζες, που στο εσωτερικό τους υπήρχαν οι πεταλούδες. Μαγευόσουν πραγματικά από τα χρώματα, την ποικιλία των σχεδίων και των μεγεθών. Άλλες ήταν μονόχρωμες, άλλες πολύχρωμες, άλλες ακόμα με μπλε φωσφοριζέ χρώμα. Πιο μεγάλη εντύπωση μας έκανε μια πεταλούδα από τη Μαδαγασκάρη, που είχε στα φτερά της όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Καθώς η ξενάγηση συνεχίζονταν, μάθαμε ότι οι πεταλούδες προσελκύουν το αντίθετο φύλο για αναπαραγωγή, ανοίγοντας τις φτερούγες τους και δείχνοντας τα πανέμορφα χρώματά τους. Επίσης, για να γλυτώσουν από τους εχθρούς τους, καμουφλάρονται πάνω στους κορμούς των δέντρων και στα φυτά.
Σε μια μικρότερη γωνία της αίθουσας, υπήρχε μια προθήκη με άλλα έντομα, όπως μέλισσες, σφήκες και σκαθάρια. Αυτά τα τελευταία ήταν κάπως τρομακτικά, αλλά ο ξεναγός τόνισε πως δεν υπάρχει λόγος να τα φοβόμαστε. Ελάχιστα είδη σκαθαριών είναι δηλητηριώδη και μάλιστα δεν προκαλείται θάνατος στον άνθρωπο. Τα μεγαλύτερα είχαν κάτι σαν κέρατο στο κεφάλι τους, που χρησιμεύει στα αρσενικά σαν όπλο όταν μαλώνουν μεταξύ τους.
Μετά από μιάμιση ώρα περίπου, η επίσκεψή μας τελείωσε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σχολείο. Εντυπωσιάστηκα αληθινά απ? όσα είδα και άκουσα στο Εντομολογικό Μουσείο. Μα πιο πολύ, που ένας άνθρωπος ταξίδεψε σχεδόν σ? όλη τη γη για να συγκεντρώσει αυτά τα δυσεύρετα έντομα και να κάνει τ? όνειρό του πραγματικότητα!
κείμενο από το μαθητή Γιάννη Κρ.
